การวิเคราะห์หาค่า
บีโอดี
การวิเคราะห์หาค่าบีโอดีแบ่งออกเป็น
2
วิธี ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับความสกปรกมากน้อยของน้ำตัวอย่างคือ
1.
วิเคราะห์หาค่าบีโอดีโดยตรง(direct
method)จะใช้ในกรณีที่น้ำตัวอย่างมีค่าบีโอดีไม่เกิน 7 mg/l
2.
วิธีหาค่าบีโอดีโดยการเจือจาง(dilution
method)จะใช้ในกรณีที่น้ำตัวอย่างมีค่าบีโอดีเกิน 7 mg/l
การวิเคราะห์หาค่าบีโอดีโดยตรง
การวิเคราะห์หาค่าบีโอดีโดยตรงมีขั้นตอนดังนี้
1.
เติมออกซิเจนลงในน้ำตัวอย่าง
2.
ถ่ายน้ำตัวอย่างที่อิ่มตัวด้วยอากาศลงในขวดบีโอดี
2
ขวด
3.
นำขวดบีโอดีที่หนึ่งมาหาค่าดีโอเริ่มต้น
(DO0) ส่วนขวดบีโอดีขวดที่ 2 นำไปบ่มที่ตู้บ่มบีโอดีที่ 20 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 5 วัน แล้วนำมาหาค่าดีโอของวันที่ 5 (DO5) สามารถคำนวณหาค่า BDO5 ได้ดังนี้
=
=
เมื่อ V = ปริมาณขวดบีโอดี(โดยปกติมีค่าเท่ากับ 300 ลบ.ซม.)
Vs = ปริมารน้ำตัวอย่างที่เติมลงในขวดบีโอดี (ลบ.ซม.) BOD5,
DO0,และ DO5 มีหน่วย mg/l
การวิเคราะห์หาค่าบีโอดีแบบเจือจาง
วิธีแบบโดยตรง
(Direct
Method)
เหมาะสำหรับตัวอย่างที่มีความสกปรกน้อยที่มีค่าบีโอดีไม่เกิน 7 มก./ลิตร เช่น
น้ำธรรมชาติจากแม่น้ำลำคลองที่สะอาด
วิธีนี้ไม่ต้องทำให้ตัวอย่างเจือจางด้วยน้ำกลั่น
นำตัวอย่างน้ำหาค่าบีโอดีโดยตรงเลย วิธีแบบเจือจางใช้สำหรับตัวอย่างที่มีความสกปรกมาก
เช่น มีค่า บีโอดี เกิน 7
มิลลิกรัม/ลิตรเนื่องจากปริมาณของออกซิเจนที่ใช้ไปในการย่อยสลายสารอินทรีย์จะเป็นปฏิภาคโดยตรงกับจำนวนสารอินทรีย์ที่มีอยู่ในน้ำมันนั้น
เมื่อตัวอย่างน้ำมีสารอินทรีย์จำนวนมาก จึงต้องเจือจางตัวอย่างเพื่อให้มีออกซิเจนเพียงพอที่แบคทีเรียจะใช้ในการย่อยสลายสารอินทรีย์นั้น
วิธีแบบเจือจางจะแบ่งออกเป็น
2 กรณี คือ
ก.
ไม่ต้องการเติมหัวเชื้อ
(No
Seeding)
ข.
ต้องการเติมหัวเชื้อ (Seeding)
วิธีแบบไม่ใช้หัวเชื้อเหมาะสำหรับตัวอย่างน้ำเสียหรือน้ำทิ้งทั่วไปซึ่งมีจุลินทรีย์พอเพียงและมีพีเอชที่เหมาะสมสำหรับการย่อยสลายทางชีวภาพ
ตัวอย่างน้ำจะต้องไม่ผ่านการเติมคลอรีนหรือความร้อนมาก่อนวิธีแบบนี้ใช้หัวเชื้อเป็นวิธีที่ใช้สำหรับตัวอย่างน้ำที่ไม่มีแบคทีเรียอยู่เลยหรือมีปริมาณน้อยมากและไม่
Active จำเป็นที่จะต้องหาแบคทีเรียจากที่อื่นมาช่วยในการย่อยสลายสารอินทรีย์ในน้ำชนิดนั้นๆ
น้ำทิ้งที่เป็นกรดหรือด่างสูงต้องปรับพีเอชเป็นกลางก่อนจึงใสหัวเชื้อ
น้ำทิ้งที่มีอุณหภูมิสูง
น้ำทิ้งผ่านการฆ่าเชื้อด้วยคลอรีนซึ่งต้องกำจัดก่อน(ดูหัวข้อ จ.)
แล้วค่อยเติมหัวเชื้อบางกรณีน้ำเสียบางชนิดมีสารพิษแบคทีเรียไม่สามารถอยู่ได้
ถ้าหัวเชื้อไปโดยตรงแบคทีเรียจะตาย
จำเป็นที่จะต้องเลี้ยงแบคทีเรียให้คุ้นเคยกับตัวอย่างน้ำที่มีสารพิษก่อน
แล้วจึงนำมาให้หัวเชื้อต่อไป แหล่งหัวเชื้อหาได้จากน้ำโสโครกจากบ้านเรือน
น้ำทิ้งของระบบบำบัดน้ำเสียทางชีวภาพหรืออาจเตรียมขึ้นเองในห้องปฏิบัติการ
ในการทดลองที่
3
การวิเคราะห์หาค่า BOD ในน้ำดี ( Biochemical Oxygen
Demand Test ) การทดลองนี้มี
2 ตอน คือ
ตอนที่ การหาปริมาณออกซิเจนที่ละลายน้ำ (Dissolved Oxygen, DO หรือ DO0) 1
ตอนที่
2
การหาค่า BOD ในน้ำดี (Biochemical Oxygen
Demand หรือ DO5)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น